Müslümanlar haramlardan, günahlardan uzak durmalı; helaller ve sevaplar ile dolu bir hayat geçirmeye çalışmalıdır. Haramlar, günahlar cehennemin yollarını, helaller ve sevaplar ise cennetin yollarını örer. Rabbim bizleri cennetin yollarını ören müminlerden eylesin.
Tövbe kapıları müminler için her daim açıktır. Ve Rabbimiz affetmeyi seven merhametlilerin en merhametlisidir. Yeter ki ölüm anı bizler için gelmiş olmasın.
Fakat günah başka, günaha teşvik etmek başkadır. Günah başka, günaha özendirmek başkadır. Nur Suresi 19. Ayeti kerime de Yüce Rabbimiz şöyle buyurmaktadır:
“Müminler arasında ahlâksızlığın yaygınlaşmasını isteyenlere dünyada ve âhirette can yakıcı bir ceza vardır. Allah bilir, siz bilmezsiniz.”
Ebu Hüreyre (Allah Ondan razı olsun)’den rivayet edildiğine göre Rasulullah (sallallahu aleyhi vesellem) şöyle buyurdu: “İşlediği günahları açığa vuranlar dışında ümmetimin tamamı affedilmiştir. Adamın geceleyin bir günah işleyip sonra Allah onun bu ayıbını gizlemişken sabahleyin “Ey falan dün gece şöyle şöyle yaptım” demesi, günahını açığa vurmasıdır. Halbuki o kişi Rabbi kendisinin kötülüğünü örttüğü halde geceyi geçirmişti. Fakat o Allah’ın örttüğünü kaldırarak sabahlamış bulunuyor.” (Buhari, Edeb 60, Müslim, Zühd 52)
Ayeti Kerime ve Hadis-i Şeriften öğrendiğimize göre ahlaksızlığı yaygınlaştırmak Rabbimiz tarafından yasaklanıyor. Peygamberimiz bir Hadis-i Şerifte şöyle buyuruyor:
“İslâm’da iyi bir çığır açan kimseye, bunun sevabı vardır. O çığırda yürüyenlerin sevabından da kendisine verilir. Fakat onların sevabından hiçbir şey eksilmez. Her kim de İslâm’da kötü bir çığır açarsa, o kişiye onun günahı vardır. O kötü çığırda yürüyenlerin günahından da ona pay ayırılır. Fakat onların günahından da hiçbir şey eksilmez.” (Müslim Zekat 69)
İyilik yolunu açanlar için, o iyilik yolu devam ettikçe yol açanların sevapları artar. Aynı şekilde kötülüğü tanıtanların, yaygınlaştıranların, özendirenlerinde vay haline. O günah işlendikçe kendisinin amel defteri devamlı kabarmaya devam eder.
Çok iyi biliyoruz ki Müslüman hata yapar, günah işler. Ama asla günaha teşvik etmez. Kendi günahını aşikâr edip diğer insanları özendirmez. Kendisi hatasının farkına varıp, asla başkasına günahını anlatmaz. Böylece günahının yaygınlaşmasına vesile olmaz.
Bir önceki Hadis-i Şerif’ten anlıyoruz ki Rabbimiz günahlarımızı gizlememizi, asla açık etmememizi istiyor. Günahı anlatmanın günahı açık etmek olduğunu buyuran Hz. Peygamberimiz, Rabbimizin örttüğü günahlarımızı asla açık etmememizi bize tavsiye ediyor.
Son dönemlerde özellikle sosyal medyadan da bu hataların yapıldığını görüyoruz. Biz kendi en yakın arkadaşımıza dahi günahınızı anlatmayın derken sosyal medya hesaplarımızda binlerce kişiyi günahımıza ortak ediyoruz, şahit tutuyoruz. Bu çok tehlikeli, çok yanlış bir durumdur.
Yine dost meclislerinde bazı büyüklerin eski yaptığı yanlışları anlattıklarını görüyoruz. Çok dikkat etmek lazımdır. O işlenen günahı başkasının bilmesinin size hiçbir getirisi yoktur.
Sözün özü; -günahı işlemek-, -Rabbimizden af dilemek- , Allah c.c. ile aramızda olan bir meseledir. Biz Rabbimizin rahmetine sığınırız. Ama asla günahı açık edip, yaygınlaşmasına vesile olmayız. Açık edilen günahın boyutları çok farklı olur. Hesabı da farklı olur. Rabbim hatasına günahına tövbe edip, yanlışında ısrar etmeyenlerden eylesin.